گونهای درخت است که رشد سریعی دارد. ریشههای آن به سرعت پراکنده میشوند، در شرایط مناسب تند و بوتهوار میروید. جوانههای خرم و پربرگ از ریشههای پراکنده سرمیزنند و تا دو سه متر میبالند و منطقه نمناک را یکساله میپوشانند. درختان چنین جنگلی پس از بیست تا بیست و پنج سال به ارتفاع حدود سی متر میرسند. جوانهها صاف و قهوهای و میانشان به نسبت پوک است. پوست تنه نوع ایرانی در بلوغ و پیری رفته رفته به سفیدی میگراید. تاج درخت چتری ناآراستهاست. برگچههای بیضی شکل، صاف و براق بر دمبرگ سی تا نود سانتی روبروی هم ریسه شده و برگ پَروَش بزرگی فراوردهاند. عرعر ایرانی حدود فروردین جوانه میزند و برگهای سرخفام سربر میآورند. برگریزانش دیرگاه پاییز روی میدهد و برگها نخست به زردی میگرایند. یکی از گیاهان دوپایهاست، به این معنا که گلهای نر بر درخت نر و گلهای ماده بر درخت ماده پدید میآیند. گلهای عرعر از پایان اردیبهشت میشکفند و بوی ناخوشایندی میپراکنند. گفتهاند، این بو از گل نر برمی خیزد. در تیر ماه میوههای زبان گنجشک مانند، که مغز در میان پوستهٔ بالداری درلمیده، بر خوشههای هزاردانهای برون میریزند
نظرات شما عزیزان: